İsrail ordusu IŞİD pratiklerine başvuruyor

Dini dışa kapalılık unsuruna sahip etnik-üstünlükçülerden oluşan İsrail ordusunun disiplinsizliği, ırkçılığı ve eğitimsizliği nedeniyle Gazze'deki sivillere karşı yürüttüğü soykırım üzerine yazan siyasi analist Robert Inlakesh, el-Meyadin'de ''Israeli military not a professional army; its ground incursions look like Daesh attacks'' başlığıyla yayınlanan makalede, IŞİD ile İsrail ordusunun doğalarının benzerliğine farklı perspektiflerden yorum getiriyor.

                                                                             ***

İsrail ordusunun Gazze Şeridi'ne yönelik saldırıları, toplu mezarların ortaya çıkarılması, eğlence için savaş suçu işleyen işgal askerlerinin kamuoyuna ifşa edilmesi ve yaygın katliam, canlı kalkanların istismarı ve işkencenin yaygın kullanımı ile damgasını vurmuştur. Çok sayıda modern ordunun savaş suçlarına karıştığı doğru olsa da, İsrail ordusu profesyonel bir güç olarak değil, daha ziyade disiplinsiz ve ırksal olarak önyargılı milis gruplarının bir araya gelmesiyle faaliyet göstermektedir.

6 Mayıs'ta Hamas'ın ateşkes önerisini kabul ettiğini açıklamasına karşılık İsrail yönetimi, uygulanabilir bir anlaşma ihtimalini hızla reddetti ve derhal Refah'a tanklar göndererek büyük bir hava saldırısı kampanyası başlattı. İsrail rejiminin ordusunun öncelikli hedefi, Gazze'yi işgal altındaki Filistin'in geri kalanından ayıran ayrım bariyerine yaklaşık 3 kilometre mesafede bulunan Refah Sınır Kapısı'nın kontrolünü ele geçirmekti.

Gazze'yi derhal tamamen kapatırken, yardım kamyonlarının ve sivillerin sınırın Mısır tarafına geçişini engellerken, İsrail askerlerinin tutumu da dikkat edilmesi gereken önemli bir husustu. Siyonist orduya göre Refah Sınır Kapısı'na yapılan baskının sorumlusu Givati Tugayı'ydı. Çok basit olan görevlerini -savunmasız bir bölgeye tankları sürmek- profesyonelce yerine getirmek yerine, askeri araçlarını kullanarak sınır kapısı boyunca ezmek ve yıkmak için video çekmeye karar verdiler ve bununla övünmek için internette paylaştılar. Sınır kapısı kirletildi, Filistin bayrakları yerine İsrail bayrakları asıldı ve raporlara göre sınır kapısında çalışan yaklaşık 20 işçi ya katledildi ya da kaçırıldı. 

Givati Tugayı'nın İsrail ordusundaki en iyi eğitimli tugaylardan biri olduğu ve yedek askerler gibi olmadığı düşünülüyor. Ayrıca 7 Ekim'de Hamas liderliğindeki Aksa Tufanı Operasyonu'ndan bir saat sonra çöken İsrail Güney Komutanlığı'nı oluşturan iki tugaydan biridir. Bu güçler 6 Mayıs'ta Philadelphia Koridoruna girerek Kahire ile Tel Aviv arasındaki ilişkileri normalleştiren 1978 Camp David anlaşmasının şartlarını ihlal etmek için gönderilmişti. Mısır'ın müvekkil rejimi bu savaş eylemini Camp David anlaşmasını çöpe atmak için bir neden olarak ilan etmeye istekli olmasa da, Siyonist güçlerin Mısır'a karşı fiili savaş eylemlerini gerçekleştirirken izledikleri duygusuz yol çok açıktı. 

Refah Sınır Kapısı'nda iPhone'larını çıkarıp gülmek için malları tahrip ederken kendilerini filme almaya karar veren İsrail askerlerinin açık provokasyonları yeni bir şey değil. Gazze'deki kara savaşı boyunca Siyonist askerler kaçırdıkları Filistinli sivilleri küçük düşürürken, döverken ve onlarla poz verirken kendilerini filme aldılar. Ayrıca kendilerini mal çalarken, dükkânları ve evleri dağıtırken, Filistinlilerin evlerinin içine dışkılayıp işerken ve eğlence olsun diye binaları rastgele havaya uçururken de filme aldılar. İsrail askerleri ayrıca kendilerini kadın iç çamaşırlarıyla oynarken, hatta onları giyip dans ederken ve Filistinli kadınlara hakaretler yağdırırken filme aldılar. Bu askerler daha sonra bu videoları sosyal medyada yayınlayarak işledikleri savaş suçları ve cinsel motivasyonlu eylemleriyle övünüyorlar. Bu videoların belki de en hacimli arşivi Filistinli muhabir Yunus Tiravi'nin Twitter hesabında derlendi.

İsrail askeri güçlerinin bir başka ortak teması da telefonlarına sarılıp Tiktok canlı yayınları için kendilerini filme almalarıdır ki bu da Filistin Direnişi'nin kısa menzilli roketler ve havan saldırıları kullanarak operasyonlar gerçekleştirebilmesi için zaman zaman yerlerini tespit etmesine yardımcı olmuştur. 

Eğer İsrailli askerlerin bu tür şeyler yaptığı sadece birkaç örnek olsaydı ve bunu üstlerinden gelen güçlü disiplin cezaları takip etseydi, o zaman bu bireysel eylemlere indirgenebilirdi. Açıkçası durum böyle değil. Aksine, bu durum İsrail ordusu içinde yıllardır süregelen bir eğilime uymaktadır. Konu aslında 2018 yılında, Gazze'de 'Büyük Dönüş Yürüyüşü' adı verilen şiddet içermeyen protesto hareketi sırasında, İsrail askerlerinin silahsız sivilleri vururken ve kahkahalar atarken çektikleri videoları sosyal medyada yayınlamasıyla doruğa çıkmıştı. O dönemde İsrail medyasının bu konudaki yorumları incelendiğinde, askerlerinin emir dinlemedikleri ve hatta standart silahlarını bir kenara bırakarak savaş alanında şirketlerin silahlarını test etmelerine yardımcı oldukları anlaşıldı.

Bir İsrail askerinin dilediğini yapma hakkına sahip olup olmadığı konusu 2016 yılında önemli bir şekilde ortaya çıktı. el-Halil'de işgal güçleri için görev yapan Elor Azaria adlı bir asker, zaten ağır yaralı olan ve yerde yatan Filistinli bir adamı tüfeğini çekip başından vurmaya karar verdi. Olayın filme alınması uluslararası bir tepkiye neden oldu ve İsrail ordusunu harekete geçmeye zorladı. Sonunda, İsrail toplumunun büyük bir kısmı Azaria'nın arkasında toplandı ve Abdülfettah el-Şerif'i katletme “hakkı” olduğu iddiasıyla onu destekledi, hatta protesto etti ve onun için bir bağış kampanyası başlattı. Sonunda 18 ay hapis cezasına çarptırıldı. Sadece 9 ay hapis yattı ve ordudaki rütbesi düşürüldü, ancak ordudan atılmadı. 

Şimdi buna bir de İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun bile Gazze halkını “Amalek” olarak adlandırdığı dini üstünlükçü unsuru ekleyin ve bu disiplinsiz, hak sahibi, ırkçı ve kötü eğitimli askerlerin neden sivillere karşı şiddetli bir haçlı seferi yürüttüğü açıkça ortaya çıksın. 

Elor Azaria'dan bugüne kadar bu sorun İsrail ordusu içinde daha da büyüdü. Sorun şu ki İsrail ordusu, istedikleri gibi davranabileceklerini düşünen disiplinsiz askerlerden oluşuyor. Gazze'deki savaşın ortaya çıkardığı şey, bu sorunun sadece büyüyen bir sorun değil, İsrail silahlı kuvvetlerinin kültürü olduğudur. İsrailli askerlere yüksek rütbelerin kolaylıkla verilmesi bile utanç vericidir ve askerleri için “katılım ödülleri” ortamı yaratmıştır, bu da hazırlıksız askerlerin terfi etmesine ve ne yaptıklarını bilmeyen diğer askerlere hükmetmesine olanak tanımaktadır. 

İstedikleri gibi davranabileceklerini düşünen, hak sahibi etnik-aşırılıkçılardan oluşan bu nitelikte bir askeri gücünüz varsa, onları kendilerinden aşağı olduklarına inandırıldıkları sivil nüfusun yoğun olarak yaşadığı bir kentsel savaş bölgesine gönderdiğinizde felakete davetiye çıkarmış olursunuz. Şimdi buna bir de İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu'nun bile Gazze halkını “Amalek” olarak adlandırdığı dini üstünlükçü unsuru ekleyin ve bu disiplinsiz, hak sahibi, ırkçı ve kötü eğitimli askerlerin neden sivillere karşı şiddetli bir haçlı seferi yürüttüğü açıkça ortaya çıksın. 

İşte bu yüzden İsrail ordusunun evleri ve işyerlerini yağmaladığını görüyoruz. Bu nedenle Filistinli kadınlara kitlesel ölçekte işkence, cinsel aşağılama ve hatta tecavüz edildiğini görüyoruz. Bu aynı zamanda İsrail ordusunun neden Gazze'nin çeşitli bölgelerinde gıda yardımı bekleyen binden fazla insanı öldürerek 'Un Katliamları' olarak adlandırılan bir dizi cinayeti işlediğini de açıklamaktadır.

Uluslararası Adalet Divanı'nda sunulan ve İsrail askerlerinin masum sivil olmadığını savunarak “Amelek ”i öldürme niyetleri hakkında slogan attıklarını gösteren kanıtları gördük. Tüm dünya, İsrail güçlerinin insansız hava araçlarını (İHA) kullanarak açık alanlarda yürüyen sivil gruplara hedefli saldırılar düzenlediğini gösteren drone görüntülerinin yanı sıra İsrail askerlerinin canlı kalkan kullandığını açıkça gösteren drone görüntülerini de gördü. Hatta Siyonist ordu, el-Sucaiyah mahallesinde kendi mahkumlarını, gömleklerini beyaz bayrak olarak sallarken vurarak öldürdü. 

Sadece Gazze'de değil, Lübnan'ın güneyinde de 7 gönüllü sağlık çalışanı, bulundukları ambulans merkezini tamamen yok eden hassas bir silahla öldürüldü. İsrail ordusunun yöntemi budur; kaos ve sivil hedeflere yönelik çılgınca hassas saldırılar.

 

Gazze Şeridi boyunca ortaya çıkarılan toplu mezarlar, sivillerin diri diri gömüldüklerini, infaz edilmeden önce çırılçıplak soyulduklarını ve bağlandıklarını, hatta birçoğunda işkence izleri olduğunu ve siyah torbalar içinde çöplerin arasına atıldıklarını kanıtlamaktadır. İsrail ordusunun Şifa Hastanesi ve Naser Hastanesi kompleksinden çekilmesinden sonra ortaya çıkan en önemli iki toplu mezar vakası da var.

Kadınlar, çocuklar, yaşlılar, gazeteciler, BM çalışanları, doktorlar, sivil savunma ekipleri, engelliler ve hatta yabancı yardım görevlileri, olabilecek en insanlık dışı şekillerde ve hatta hassas silahlarla pervasızca katledildi.

Sadece Gazze'de değil, Lübnan'ın güneyinde de 7 gönüllü sağlık çalışanı, bulundukları ambulans merkezini tamamen yok eden hassas bir silahla öldürüldü. 

İsrail ordusunun yöntemi budur; kaos ve sivil hedeflere yönelik çılgınca hassas saldırılar. Bu tür savaş suçları önceden onaylanmış bir seviyede işlenirken, cinayetlerin birçoğu açıkça emir komuta zincirinde emredilmiş olsa da, sahadaki askerler neden savaş yasalarını umursasın ki? Kendileri için hiçbir yasanın geçerli olmadığını açıkça görüyorlar. Taktiklerini sık sık değiştirme zahmetine bile girmiyorlar, Filistin Direnişi'nin işgal altındaki binaların pencerelerinde duran askerleri hedef alan operasyonlarını filme alması bunun bir örneği. Tüm kara savaşı boyunca İsrail askerlerinin bu bariz ve aptalca hatayı yaptıklarına dair videolar görüyoruz. Bir vakada, bir İsrail askerinin Yasin savaş başlığıyla öldürüldüğünde nargileden marihuana içtiği görülüyor. 

IŞİD mezhepsel davaları uğruna ölmeye daha istekli, İsrailliler çok daha fazla sivil ölümüne neden oluyor ve bunu Batılı destekçilerinden sonsuz miktarda tedarik edilen en son modern askeri teçhizatla yapıyorlar. 

Tüm bu anlatılanlar, yerinden edilmiş yaklaşık 1,4 milyon sivilin yoğun bir şekilde yaşadığı Refah'ın nüfus merkezinin işgalinin, İsrail ordusunun doğası gereği böylesine büyük bir felaket olarak görüldüğü anlamına geliyor. Bu profesyonel bir ordu değil, askerler çoğunlukla yüzleşmek için gönderildikleri şeye hazırlıksız. Korkak ve tetik düşkünüdürler, çıldırdıklarında rastgele ateş açmanın hiçbir sonucu olmayacağını bilirler. Ayrıca uygun gördükleri sivillere acı çektirerek ırksal ve dini motivasyonlu arzularını özgürce yerine getirebilecekleri bir alana sahipler. İsrail askerleri asla sorumlu tutulmayacaklarını biliyorlar, belki de en kötü ihtimalle bir tokat yiyecekler, bu yüzden her gün ağza alınmayacak eylemlerde bulunuyorlar. 

İsrail ordusundan bir ordu olarak bahsetmek yerine, onları etnik-aşırılıkçı milisler topluluğu olarak adlandırmak daha uygun olacaktır. Ne isterlerse yapıyorlar ve asla sorumlu tutulmuyorlar, soykırımcı zihniyetlerine inanan bir nüfusa hizmet ediyorlar. İsrailli milis güçleri ile IŞİD'li muadilleri arasında sadece üç fark var: IŞİD mezhepsel davaları uğruna ölmeye daha istekli, İsrailliler çok daha fazla sivil ölümüne neden oluyor ve bunu Batılı destekçilerinden sonsuz miktarda tedarik edilen en son modern askeri teçhizatla yapıyorlar.  (Çeviri: YDH)