İran'ın saldırısı ulusları ''göstericiler ve seyirciler'' olmak üzere ikiye ayırdı

Beyrut merkezli el-Meyadin haber kanalına göre, sıklıkla Donald Trump ile karşılaştırılan Netanyahu hakkında bir şeyler söylemek zor olsa da Netanyahu, İsrail Yahudi apartheidının geleceğinde çok önemli bir rol oynuyor.

İran Büyükelçiliğinin bombalanmasının ardından, Batılı liderler 7 Ekim'de Joe Biden ile birlikte İsrail Başbakanına destek vererek bilindik bir hataya düştüler.

İsrail'in İran Büyükelçiliğine yönelik saldırısını kınamak yerine, İsrail'in İsfahan'a yönelik son saldırısının ardından İran'ı misilleme yapmaktan kaçınmaya çağırdılar.

Batılı liderler İsrail'in Şam'daki İran diplomatik misyonuna yönelik saldırısı karşısında sessiz kalırken, İran'ın misilleme yapmasının ardından hızla sustular. İsrail'in 34 bin kişiyi öldürmesi ve Netanyahu'nun 2.4 milyon kişiyi açlığa mahkum etmesinden daha fazla İsraillinin ölümüne neden olmayan İran'ın sınırlı tepkisini kınayan Batı'nın çifte standardı tam anlamıyla gözler önüne serildi. 

İran'ın İsrail'e misilleme yapması beklenmedik bir şey değildi. İran'ın askeri planlarının zamanlamasını yakınlarındaki Arap ülkelerine, özellikle de "İsrail" ile ilişkilerini normalleştirmiş olanlara açıklama kararıydı.

Beklendiği gibi, bu bilgi hızla ABD istihbaratına ulaştı. ABD'nin bu bilgiyi daha sonra kimlerle paylaşmış olabileceğini tahmin etmek zor değil.

İran'ın insansız hava araçları ve balistik füzeler fırlatma planlarını önceden açıklamasının İsrail'i kandırmaya yönelik stratejik bir hamle mi yoksa İsrail ile daha fazla çatışmayı önlemeye yönelik bir hamle mi olduğu ise hala bir tartışma konusu. 

el-Meyadin'den Cemal Kanc ''Askeri operasyonları önceden ifşa etmek mantıksız görünse de, bunu yapmanın taktiksel nedenleri olabilir. İran'ın eylemlerini kamuoyuna duyurma kararının, değerli bilgiler toplamak ve Irak'ın kuzeyinden Arap Yarımadası'nın güney ucuna kadar uzanan ABD entegre çok uluslu savunma sisteminin tepkisini ve yeteneklerini değerlendirmek için hesaplanmış bir hareket olması oldukça olasıdır. Ayrıca, senkronize hava savunma sistemlerinin işleyişini ve modası geçmiş füze ve insansız hava araçlarını durdurma etkinliğini anlamakla da ilgilenmiş olabilirler.'' diyor. 

Öte yandan İran, ölçülü misillemesinde gerilimin daha da tırmanmasını önleme niyetini gizlemedi. İran Cumhurbaşkanı İbrahim Reisi, Ulusal Ordu Günü münasebetiyle yaptığı konuşmada İran'ın misillemesinin bilinçli ve sınırlı olduğunu açıkça ifade etti.

İran hiç şüphesiz 14 Nisan'da yaşanan olaylardan çok sayıda askeri ders çıkarmış olabilir. Ancak siyasi açıdan herkesin öğreneceği çok şey var.

Kanc, ''Çocukluğumda, tarihi Filistin'i çevreleyen uluslar ya da Arap ülkeleri hakkında çok şey duyduğumu hatırlıyorum. Bu ülkeler Siyonist işgale karşı savaşan Filistin devrimine destek veren ülkelerin başında gelirdi. Bir gün bu ülkelerin çoğunun doğudan "İsrail "i korumak ve batıdan da Gazze'deki Filistin Direnişini boğmak için güvenli bir tampon bölge haline geleceğini hiç fark etmemiştim.'' diye devam ediyor. 

Ürdün Dışişleri Bakanı Eyman Sefadi'nin CNN'e verdiği mülakatta Ürdün'ün "Ürdün'ün hava sahasını ihlal eden" ya da "Ürdün için tehlike arz eden" her türlü cismi vuracağını söylemesi bunun bir göstergesiydi.

Bakan, Ürdün'ün hava sahası üzerinde bir tür gücü varmış gibi davrandı. Ancak gerçekte Ürdün semaları İran'ın insansız hava araçlarını ve füzelerini engellemeye çalışan İsrail, Amerikan, İngiliz ve Fransız jetleriyle doluydu.

Bu uçan nesnelerin bir tehdit haline geldiği tek zaman İsrail ve diğerlerinin onları İsrail'e ulaşamadan Ürdün'de imha ettiği zamandı.

Arap ve Müslüman ülkeler son altı ayda İsrail'in soykırımını durdurmak ya da Gazze'ye yardım etmek için kayda değer adımlar atmadı.

Ancak Yemen'in, Güney Lübnan'daki direnişin ve İranlıların son dönemdeki küçük çabalarını takdir etmek gerekir.

Bu mütevazı adımlar, Yemen'in Kızıldeniz'deki çabalarını es geçerek İsrail sevkiyatlarını destekleyen ya da Gazze ablukasına yardım eden Arap ülkeleriyle tam bir tezat oluşturuyor.

Dahası, İran'ın son tepkisi, Batı'nın Arap ülkelerindeki askeri varlığının öncelikle bu ülkeleri savunmak için değil, daha ziyade "İsrail'i" korumak için olduğunun altını çizdi.

Babül Mendep'te İsrail gemilerini engellediği için Yemen'e karşı harekete geçildiğinde bu durum açıkça görüldü. İran Irak'taki Amerikan üssünü hedef aldığında, Kuzey Irak'ta Mossad'a ait olduğundan şüphelenilen yerler vurulduğunda ya da Yemen'e Suudi Arabistan öncülüğünde yapılan müdahale sırasında hava savunma sisteminin devreye girmemiş olması ilginçtir.

İsrailli yetkililer daha önce de Arap ülkeleriyle istihbarat işbirliğinden bahsetmişlerdi ancak bu ittifakın ilk kez "İsrail'i" korumak için tam kapasite çalıştığını gururla ifade ettiler.

Cemal Kanc ''Arap dünyasında hükümet kontrolündeki medya kuruluşlarının ve paralı yorumcuların İran'ın misillemesini bir şovdan ibaretmiş gibi görmesi gerçekten cesaret kırıcı.'' diyor ve ekliyor: ''İran'ın İsrail saldırısına verdiği "sınırlı" yanıt hakkında açık ve üretken bir tartışma yapmak çok önemli olsa da, bunu Arap hükümetlerinin eylemsizliğini haklı çıkarmak için bir bahane olarak kullanmak yerine İran'ın Filistin'i nasıl daha fazla destekleyebileceğine odaklanmalıyız.''

el-Meyadin'de yazar olan Cemal Kanc yazısını şöyle sonuçlandırıyor: ''Askeri konular hakkında fazla bilgisi olmayan biri olarak, ulusların ne planladığını tahmin edemiyorum. Ancak bir gözlemci olarak, İsrail'in hem bölgesel hem de uluslararası hava savunma sistemlerini kırabilecek, hava yoluyla mesajlar gönderen bir tiyatroya gitmeyi tercih ederim. Bu, "İsrail "in dokunulmaz olmadığına dair net bir mesaj gönderecektir. Belki de Körfez İşbirliği Konseyi'ndeki Arap monarşileri, Ürdün ve Mısır ile birlikte, İran'ın "gösterisini" durdurmaya çalışmak yerine kendi tiyatro gösterilerini yaratmayı düşünmelidir.

Her ne kadar eylemlerinin açlık krizini çözmeyeceğini ya da Gazze'deki soykırımı durdurmayacağını bilsek de, İsrail yapımı bir tiyatro gösterisini izlemek, pasif bir gözlemci olmaktan kesinlikle daha iyidir.''(YDH)