Şam karşıtlığı eşittir sığınmacı artışı
Çok değil, daha bir ay önce Cumhurbaşkanı Erdoğan şöyle diyordu: “Ana muhalefetin başındaki ve yanındakiler ‘seçimi kazandığımızda mültecileri ülkelerine göndereceğiz’ diyorlar. Biz göndermeyeceğiz.”
Aynı Erdoğan, dün ise tersini söyledi ve “5 milyon Suriyeli kardeşimizin gönüllü ve onurlu geri dönüşleri için elimizden gelen gayreti gösteriyoruz.”
Nedir, bu değişikliğin nedeni?
Türkiye artık seçim atmosferinde, erken değil zamanında yapılsa bile 14 ay kaldı… Sığınmacı sorununun AKP’ye 5-6 puan kaybettirdiği ise araştırmacıların genel kanaati.
AVRUPA’NIN HUZURU KAÇMASIN, TÜRKİYE’NİN KAÇSIN!
Oysa Erdoğan yönetimi, Türkiye’yi bile isteye bir “göçmen deposu”, bir “tampon ülke” haline getirdi. Dahası AKP iktidarı, bununla da övündü hep!
Örneğin, AKP hükümetinin başbakanı Binali Yıldırım 2016’da aynen şöyle diyordu: “Türkiye olmasa, mülteciler Avrupa’yı istila edecek.”
Örneğin, Cumhurbaşkanı Erdoğan 2019’da “Avrupa’nın huzurunu, 4 milyon sığınmacıyı Türkiye’de tutmalarına” bağlamıştı.
Yıldırım ve Erdoğan’ın sözleri açık: Mülteciler/göçmenler/sığınmacılar Avrupa’yı istila etmesin, diye Türkiye’nin istila edilmesine göz yumdular; Avrupa’nın huzuru kaçmasın, diye Türkiye’nin huzurunun kaçmasını kabullendiler!
Vahim sözler, vahim itiraflar…
Peki, AKP iktidarı Avrupa’nın huzurunu nasıl sağladı, istila edilmesini nasıl önledi? AB ile “Geri Kabul Anlaşması” imzalayarak!
GÖÇMENİ DEĞİL GÖÇMENİ DOĞURAN POLİTİKAYI KONUŞMALIYIZ
Bugünlerde sığınmacı sorunu yeniden alevlendi. Yine kamuoyu iktidar ve muhalefetin yaklaşımlarına paralel olarak gönderilsin-gönderilmesin diye ikiye bölündü. Ama “gönderilsin” diyenlerin arttığı da bir gerçek.
Konu, çok boyutlu ve oldukça hassas. O nedenle özellikle siyasetçilerin konuya dair çözümlerinde insani perspektifi esas alan, sığınmacıdan ziyade sığınmacı doğuran şartları tartışan ve o şartları değiştirmeye yönelen bir çizgi izlemesi gerekir.
Altı ay önce yazdığım Tampon Ülke kitabımda, başından sonuna bu ince çizgiye dikkat çekerek konuyu çözümlemeye çalışmıştım.
Ve şöyle demiştim:
“Türkiye’nin göç sorununun kaynağı, birincisi Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve Avrupa Birliği’nin (AB) emperyalist politikalarıdır, ikincisi de o politikalarla iş birliği yapan iktidardır. Sorunun kaynağı olan ABD, AB ve AKP yerine göçmenleri/sığınmacıları suçlamak ve mazlum sığınmacı ile emperyalizmin işbirlikçisi göçmeni aynı kefeye koyarak kategorik bir göçmen karşıtlığı yapmak büyük yanlıştır. Göç sorunun çözümü, işte bu perspektifle başlar.”
UCUZ İŞ GÜCÜNE DAYALI SÖMÜRÜ DÜZENİ
Dolayısıyla tartışmamız gereken şey “Suriyeli” değil, “Suriye politikası”dır. Yani Türkiye’nin “Suriyeli göçmen sorunu” değil, “Suriyeli göçmen sonucunu doğuran AKP dış politikası sorunu” vardır.
AKP iktidarı Suriye’de Esad yönetimini yıkmaya kalkmasa, bugün Türkiye’de resmi 5 milyon Suriyeli olmayacaktı.
Ankara, bu politikasını sürdürdükçe, Suriye sayısı daha da artacak!
Yukarıda alıntıladığımız Erdoğan’ın sözleri artışa işaret ediyor. Erdoğan 2019’da 4 milyon Suriyeli derken, bugün 5 milyon Suriyeliden bahsediyor. 2,5 yılda 1 milyon daha arttı…
Tabii bu resmi olanı!
Gayriresmi olarak sayı çok daha yüksek. Zira egemen sınıf göç emeğini, birincisi ucuz iş gücü olarak, ikincisi de zam/iyi ücret/sendika isteyen Türk işçisine karşı “alternatifin var” diyerek kullanmaktadır ne acı ki…
Öyle bir “ucuz işgücüne dayalı sömürü düzeni” kurmuşlar ki, iktidar partisinin kimi yöneticileri “Suriyelileri gönderirsek ekonomi batar” demek durumunda kalmıştır!
MİLLET İTTİFAKI’NIN SIRTINDAKİ DAVUTOĞLU YÜKÜ
Sonuç olarak…
Ankara, Esad yönetimini yıkma hedefinden vazgeçmezse, yanlış Suriye politikasını değiştirmezse, Şam’la anlaşmazsa, Adana Mutabakatı şartlarına dönmezse, Suriyeli sayısı artmaya devam edecek…
Ana muhalefet partisi başından itibaren AKP yönetiminin Suriye politikasını eleştiriyor. İktidara geldiklerinde Şam’la anlaşacaklarını da söylüyor. Bu, sığınmacı sorununun çözümünün olmazsa olmazıdır.
Burada asıl üzerinde düşünülmesi gereken konu, altılı masa kurulduktan sonra da ana muhalefet partisinin bu çizgisini sürdürüp sürdüremeyeceği…
Zira altılı masada, bu yanlış Suriye politikasının mimarı da var ve o mimar artık AKP’ye muhalif olmasına rağmen, Suriye politikasını hâlâ savunuyor!
Davutoğlu’nun “Suriye’yle ilgili hiçbir pişmanlığım yok” sözleri, Millet İttifakı’nın sırtındaki yük olmayı sürdürüyor… (CRI)
